Torn ; * . cz.8

- Zostawcie mnie! - krzyczałam, jednak nikt nie reagował. Związali mnie i siłą wsadzili do jakiegoś czarnego auta. Nie było nikogo wokół mnie. Strasznie się bałam. Nie wiedziałam dokąd jedziemy. Zasłonili mi oczy. Wysiedliśmy w środku lasu. Prowadzili mnie do jakiegoś domku. Usłyszałam głos Louisa.

Szybko otworzyłam oczy. Obudziłam się z krzykiem. Byłam zalana potem.
- Wszystko dobrze. To tylko zły sen. - oznajmił Lou, który jakimś cudem siedział obok mnie.
- Straszny - powiedziałam zaspana. Po chwili spytałam - Ej. Co Ty tutaj robisz?
- Słyszałem, że krzyczysz - powiedział. - Przyszedłem sprawdzić co się dzieje. Teraz już mogę iść.
- Nie. Zostań. Pobudzisz ich - stwierdziłam wymijająco.
Chciałam, żeby przy mnie był. Nie chciałam zostać sama. Tak po prostu.
- Ahh.. Ok. Rozumiem, że śpię na podłodze. - zaśmiał się.
- Haha. Bardzo śmieszne - stwierdziłam sarkastycznie. - Wskakuj. Dalej, bo mi zimno . !

Louis się zdziwił, jednak nie musiałam go długo namawiać.Przytulił mnie. Od razu zrobiło się cieplej. Rozmawialiśmy prawie pół nocy. Chciałam zapytać o czym mówili chłopcy, ale jakoś zapomniałam. Prawie nad ranem zasnęłam wtulona w Louisa.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Obudził mnie Harry, który (nie mam pojęcia po co) łaził po moim pokoju. Budzik wskazywał 8:47. Spałam niecałe pięć godzin. Byłam tak zmęczona, że oczy same mi się zamykały, w czasie gdy Lou smacznie sobie spał obok mnie.
- Harry! Czego tu szukasz? - spytałam , siadając na łóżku.
- Mojej... komórki! - wymyślił na poczekaniu.
- Po 1. skąd by się tu wzięła Twoja komórka, a po 2. czego tu szukasz? - spytałam ponownie.
- Już nie ważne - powidział i spojrzał na mnie. - To może Ty powiesz dlaczego Lou leży w Twoim łóżku?
- Czy to ważne? Wynoś się stąd. Mam zamiar iść spać.
- Jasne, jasne...
- JUŻ.! - krzyknęłam i pokazałam palcem drzwi.

__________________________________
Ta część dla Paci, bo obiecałam.
Kurde... Znowu mi nie wyszło... A wy lubicie tylko imaginy Paci.
Ja już to wiem .

Patusia. ; d